شامل روشها و تکنیکهای متنوعی است که به منظور تولید قطعات و محصولات مختلف به کار میرود. در اینجا به چند نوع اصلی قالبسازی صنعتی اشاره میکنم:
1. قالبسازی ریختهگری
قالب ریختهگری ماسهای: یکی از متداولترین روشها برای تولید قطعات بزرگ یا پیچیده. در این روش از ماسه و چسبهای مخصوص برای ساخت قالب استفاده میشود.
قالب ریختهگری فلزی: در این روش، قالبها از فلز ساخته میشوند و میتوانند چندین بار مورد استفاده قرار گیرند. این روش برای تولید قطعات دقیق و با کیفیت بالا بسیار مناسب است.
2. قالبسازی تزریقی
قالبسازی تزریقی پلاستیک: یکی از رایجترین روشها برای تولید قطعات پلاستیکی در مقیاس انبوه است. در این روش، پلاستیک ذوب شده به درون قالب تزریق میشود و پس از سرد شدن شکل قالب را میگیرد.
قالبسازی تزریقی فلز: مشابه قالبسازی پلاستیک، اما در این حالت فلز مذاب به درون قالب تزریق میشود. این روش معمولاً برای تولید قطعات باکیفیت و مقاومتر به کار میرود.
3. قالبسازی پرس
پرس سرد: برای تولید قطعات فلزی در دماهای پایین، بهویژه در صنایع خودروسازی و الکترونیک.
پرس گرم: در این روش از دماهای بالا استفاده میشود تا پلاستیک یا فلز نرمتر شده و بهراحتی شکل بگیرد.
4. قالبسازی اکستروژن
این روش عمدتاً برای تولید محصولات طولانی و به شکل پیوسته مانند لولهها و پروفیلها استفاده میشود. در اینجا، ماده اولیه تحت فشار از یک قالب عبور داده میشود.
5. قالبسازی سهبعدی
با ظهور فناوری چاپ سهبعدی, امکان ساخت قالبها بهصورت مستقیم و با دقت بالا فراهم شده است. این روش میتواند برای prototyping (ساخت نمونه اولیه) و تولید قالبهای پیچیده استفاده شود.
6. قالبسازی پیشرفته
قالبسازی با استفاده از لیزر و CNC: این روشها به طراحان و سازندگان این امکان را میدهند که قالبهای بسیار دقیق و پیچیده را ایجاد کنند.
نتیجهگیری
هر یک از این روشهای قالبسازی دارای مزایا و معایب خاص خود هستند و انتخاب بهترین روش بستگی به نوع محصول، حجم تولید و هزینههای مربوطه دارد.
